Czas ciąży jest dla małżeństwa wyjątkowy. Nie tylko przygotowują się do roli rodziców, ale także przeżywają ostatnie chwile, kiedy jeszcze odpowiadają tylko za siebie. Współżycie ma zadanie dodatkowo ich w tym czasie zbliżyć, aby - kiedy pojawi się nowy członek rodziny - nie pogubili się w swoich rolach.

Czy wolno?

Oczywiście, że wolno! Nawet trzeba. Jest tylko kilka przeciwwskazań i wiążą się one z sytuacjami szczególnymi. To ginekolog decyduje, czy seks nie zagraża maleństwu. Bywa, że lekarz pokazuje znak stopu tylko na określony, krótki czas ciąży.

Jeśli kobieta straciła wcześniej ciążę, a obecna jest zagrożona - zdecydowanie wtedy należy się powstrzymywać. Także powtarzające się plamienia lub krwawienia oraz nieprawidłowo ułożone łożysko stanowią przeszkodę. Pod koniec ciąży, zwłaszcza w ostatnich tygodniach, przeciwwskazaniem mogę być: zagrożenie przedwczesnym porodem - skrócona szyjka, skurcze; założony na szyjkę macicy pessar.

Nieprawdą natomiast jest, że seks może zrobić maluszkowi krzywdę lub zgoła go „uszkodzić". Takie myślenie jest zdecydowanie irracjonalne i wypływa najprawdopodobniej z niewiedzy o budowie kobiecego ciała.

Kolejne samoograniczenie pochodzi często od samych kobiet. Boją się, że rosnący brzuszek, powiększające się piersi mogą budzić niechęć męża. Także swoista „niezdarność", zwłaszcza pod koniec ciąży, rodzi w nich lęk, że nie sprostają oczekiwaniom partnera. To kolejne mity. Mężczyźni powtarzają, że kobiety brzemienne są wyjątkowo ponętne. Ponadto mąż widzi w swojej żonie kogoś niezwykłego, bo przecież to ona nosi ich potomstwo.

Ochota

Z tą bywa różnie. Pierwszy trymestr, który często wiąże się z nieprzyjemnymi dolegliwościami: wymiotami, zawrotami głowy, bólami podbrzusza czy nadwrażliwością na dotyk, zazwyczaj stanowi czas posuchy. Lepiej pod tym względem wygląda trymestr drugi - już nic nie dolega, a brzuszek jest jeszcze na tyle malutki, że nie przeszkadza w wyborze pozycji. Trzeci trymestr znów bywa trudny. Często kobieta jest zmęczona, czuje się - z dodatkowymi kilogramami - ociężała. Na szczęście nic z powyższego nie jest regułą. Bardzo dużo zależy tu od nastawienia psychicznego - jeśli kobieta pragnie być blisko z mężem, ociężałość jej w tym na pewno nie przeszkodzi.

Co na to dziecko?

Dziecko jest raczej zadowolone... Skurcze macicy wywołane orgazmem delikatnie kołyszą zawieszone w wodach płodowych maleństwo. Dodatkowo wzrasta u kobiety poziom serotoniny i endorfiny - hormonów szczęścia, które mają pozytywny wpływ także na dzidziusia.

Pomoc przedporodowa

Jeśli kobieta jest już w terminie, kiedy może dokonać się poród, warto zaprosić męża na randkę, a potem zaciągnąć go do łóżka. Bynajmniej nie dlatego, że potem będą musieli na siebie trochę poczekać. Przede wszystkim z tego powodu, że sperma zawiera prostaglandyny, które zmiękczają szyjkę macicy, a w związku w tym wywołują akcję porodową.

Kiedyś zalecano, aby na około sześć tygodni przed porodem małżonkowie zaprzestali współżycia. Dziś to myślenie się zmieniło. Jeśli kobieta ma do wyboru leżeć w szpitalu pod kroplówką z oksytocyną, a leżeć w swoim łóżku z mężem, to przecież wiadomo, co dla niej lepsze i co powinna wybrać.

Czas ciąży jest dla małżeństwa wyjątkowy. Nie tylko przygotowują się do roli rodziców, ale także przeżywają ostatnie chwile, kiedy jeszcze odpowiadają tylko za siebie. Współżycie ma zadanie dodatkowo ich w tym czasie zbliżyć, aby - kiedy pojawi się nowy członek rodziny - nie pogubili się w swoich rolach.

Czy wolno?

Oczywiście, że wolno! Nawet trzeba. Jest tylko kilka przeciwwskazań i wiążą się one z sytuacjami szczególnymi. To ginekolog decyduje, czy seks nie zagraża maleństwu. Bywa, że lekarz pokazuje znak stopu tylko na określony, krótki czas ciąży.

Jeśli kobieta straciła wcześniej ciążę, a obecna jest zagrożona - zdecydowanie wtedy należy się powstrzymywać. Także powtarzające się plamienia lub krwawienia oraz nieprawidłowo ułożone łożysko stanowią przeszkodę. Pod koniec ciąży, zwłaszcza w ostatnich tygodniach, przeciwwskazaniem mogę być: zagrożenie przedwczesnym porodem - skrócona szyjka, skurcze; założony na szyjkę macicy pessar.

Nieprawdą natomiast jest, że seks może zrobić maluszkowi krzywdę lub zgoła go „uszkodzić". Takie myślenie jest zdecydowanie irracjonalne i wypływa najprawdopodobniej z niewiedzy o budowie kobiecego ciała.

Kolejne samoograniczenie pochodzi często od samych kobiet. Boją się, że rosnący brzuszek, powiększające się piersi mogą budzić niechęć męża. Także swoista „niezdarność", zwłaszcza pod koniec ciąży, rodzi w nich lęk, że nie sprostają oczekiwaniom partnera. To kolejne mity. Mężczyźni powtarzają, że kobiety brzemienne są wyjątkowo ponętne. Ponadto mąż widzi w swojej żonie kogoś niezwykłego, bo przecież to ona nosi ich potomstwo.

Ochota

Z tą bywa różnie. Pierwszy trymestr, który często wiąże się z nieprzyjemnymi dolegliwościami: wymiotami, zawrotami głowy, bólami podbrzusza czy nadwrażliwością na dotyk, zazwyczaj stanowi czas posuchy. Lepiej pod tym względem wygląda trymestr drugi - już nic nie dolega, a brzuszek jest jeszcze na tyle malutki, że nie przeszkadza w wyborze pozycji. Trzeci trymestr znów bywa trudny. Często kobieta jest zmęczona, czuje się - z dodatkowymi kilogramami - ociężała. Na szczęście nic z powyższego nie jest regułą. Bardzo dużo zależy tu od nastawienia psychicznego - jeśli kobieta pragnie być blisko z mężem, ociężałość jej w tym na pewno nie przeszkodzi.

Co na to dziecko?

Dziecko jest raczej zadowolone... Skurcze macicy wywołane orgazmem delikatnie kołyszą zawieszone w wodach płodowych maleństwo. Dodatkowo wzrasta u kobiety poziom serotoniny i endorfiny - hormonów szczęścia, które mają pozytywny wpływ także na dzidziusia.

Pomoc przedporodowa

Jeśli kobieta jest już w terminie, kiedy może dokonać się poród, warto zaprosić męża na randkę, a potem zaciągnąć go do łóżka. Bynajmniej nie dlatego, że potem będą musieli na siebie trochę poczekać. Przede wszystkim z tego powodu, że sperma zawiera prostaglandyny, które zmiękczają szyjkę macicy, a w związku w tym wywołują akcję porodową.

Kiedyś zalecano, aby na około sześć tygodni przed porodem małżonkowie zaprzestali współżycia. Dziś to myślenie się zmieniło. Jeśli kobieta ma do wyboru leżeć w szpitalu pod kroplówką z oksytocyną, a leżeć w swoim łóżku z mężem, to przecież wiadomo, co dla niej lepsze i co powinna wybrać.